عوامل تعیین‌کنندۀ پذیرش خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگل‏نشینان (مورد مطالعه: منطقۀ نکاچوب استان مازندران)

پرورش دام مازاد غیرمجاز در جنگل نوعی تهدید برای پایداری جنگل‌ها محسوب می‌شود. برای کاهش فشار دام بر جنگل‌های شمال کشور برنامه‌های مختلفی مانند طرح خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگل‏نشینان اجرا شده است. اما؛ پرسش این است که پذیرش این طرح در بین جنگل‏نشینان چگونه بوده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط ویژگی‌های فردی، اجتماعی، اقتصادی و روان‌شناختی جنگل‏نشینان با پذیرش طرح خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگل‏نشینان انجام‌گرفته است. بدین منظور با استفاده از روش تحقیق توصیفی و فن پیمایش، 100 نفر از جنگل‏نشینان منطقۀ طرح جنگلداری نکاچوب مازندران به‌صورت تصادفی بررسی شدند. جمع‌آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه انجام گرفت که روایی و پایایی آن با مطالعۀ راهنما تائید شد. درمقایسۀ افرادی که طرح را پذیرفتند با کسانی که آن را نپذیرفتند مشخص شد که گروه پذیرنده دارای خانوار کم جمعیت‌تر، تعداد گاو و گوسالۀ کمتر، درآمد کمتر از راه دامداری، میزان باغ کمتر، درآمد بیشتر از منابع غیر از دامداری و کشاورزی، میزان سفر بیشتر در هر ماه به نزدیک‌ترین شهر و میزان شرکت بیشتر در کلاس‌های آموزشی یا ترویجی مرتبط با طرح خروج دام از جنگل و ساماندهی جنگل‏نشینان می‎باشند. تحلیل رگرسیون لجستیک نشان داد که از بین عوامل مورد بررسی، پنج عامل یعنی تعداد دفعات دریافت وام برای دامداری، تعداد دفعات سفر به نزدیک‌ترین شهر، مشورت اداره‌های دولتی قبل از اجرای طرح با پاسخگویان، گرایش به ریسک و میزان آسیب‌پذیری معیشت، اصلی‌‌ترین عوامل مؤثر بر پذیرش طرح از سوی جنگل‏نشینان است و براساس آنها می‌توان به پیش‌بینی پذیرش این طرح اقدام کرد.